Test: Specialized Turbo Kenevo SL Comp 2022

Specialized Kenevo SL to żadna nowość, ale nigdy nie miałem okazji go przetestować. A jest co testować, bo połączenie genialnego wyglądu, który łatwo pomylić ze zwykłym rowerem, wychwalanego pod niebiosa zawieszenia z modelu Enduro i niskiej masy wynikającej z zastosowania z silnika o mocy odpowiadającej mojemu podejściu do jazdy na elektryku, wygląda na połączenie idealne. Jak wyszło w praktyce i… dlaczego nie kupiłbym tego roweru, mimo że wyszło świetnie?

Specialized Kenevo SL – co to za rower?

Geometria

Wyposażenie

Na szlaku

Podjazdy

Planujesz kupić elektryka, żeby przewijać podjazdy jak fabułę w pornosach? Pruć pod górę z zawrotną prędkością i przy minimalnym wysiłku? Cały dzień nie wychodzić z trybu Turbo? Kenevo SL zdecydowanie nie jest rowerem dla Ciebie!

A dla kogo jest? Cóż, silnik o bardzo skromnym momencie obrotowym skierowany jest do… osób takich jak ja. Na normalnym elektryku jeżdżę większość czasu w trybie Eco, żeby trochę się zmęczyć i poczuć, jak na prawdziwym rowerze, tyle że z wiatrem w plecy przesuwającym akcent na zjazdy. Średnie wspomaganie włączam głównie na stromych sekcjach, a najmocniejszego w zasadzie mogłoby nie być.

W teorii wspomaganie Kenevo SL idealnie pasuje do takiego scenariusza:

• Turbo jest nieco słabsze od środkowego trybu Trail z „ciężkiego” Levo. Pozwala rozprawić się z większością stromych, technicznych podjazdów, ale zdecydowanie nie jest to „winda” teleportująca na szczyt bez wysiłku.
• Trail pomaga mniej więcej tyle, co normalnie Eco, więc świetnie sprawdza się przez 80% wycieczki, pozwalając przy tym zrobić całkiem niezły trening.
• Eco w zasadzie równoważy dodatkową masę silnika i przydaje się głównie na płaskich dojazdówkach. Tryb ten włącza się też automatycznie przy rozładowaniu do 10%, więc realnie lepiej planować wycieczki w zakresie pozostałych 90%.

Bo w praktyce, jazda w grupie zwykłych e-bike’ów zupełnie nie wychodzi. Różnice w mocy wspomagania są tak duże, że trochę lepsza kondycja nie jest w stanie jej nadrobić. Kiedy wszyscy kręcą na Eco, Ty musisz gnać na Trailu. A kiedy koledzy zarzucają średnie wspomaganie, to raczej „see you nara”, bo nadążenie za nimi wymaga żyłowania w trybie Turbo, który rozprawia się z prądem szybciej, niż inflacja z moją wypłatą. Na typowym górskim podjeździe znika on w tempie 1% na minutę! Dla lepszego zobrazowania: 1 podjazd na szczyt Szyndzielni (6 km, 600 m przewyższenia) zeżarł mi 50% w 40 minut.

Przy takim pałowaniu na Turbo, dwukrotnie udało mi się też przegrzać silnik – automatycznie przełącza się on wtedy na Eco, co oznacza gwałtowny koniec gonitwy za kumplami. Ale chwila przerwy akurat może się przydać, żeby odpocząć od hałasu – silnik Kenevo SL jest nieporównywalnie głośniejszy od „dużego” Speca Levo, a może nawet od Shimano czy Boscha (choć bardziej pod względem upierdliwości tonu, niż liczby decybeli).

Krótko mówiąc, na tym rowerze lepiej odpuścić sobie jazdę na odcince i bazować głównie na trybie Trail, w którym o przegrzewaniu nie ma mowy, a prądu ubywa dwukrotnie wolniej. Świetnie sprawdza się też tryb MicroAdjust, który pozwala zmieniać manetką wspomaganie co 10%, zamiast predefiniowanych trybów. Pozwala to na znacznie bardziej elastyczne zarządzanie mocą i np. pokonywanie ścianek na wspomaganiu 70% zamiast na Turbo (100%).

Opisana wyżej charakterystyka powoduje, że Kenevo SL-a nie należy traktować jak każdego innego elektryka, bo podjeżdżanie na nim dużo bardziej przypomina jazdę na analogu. Szczególnie duże znaczenie mają więc kwestie, które jak mawiają handlarze samochodów, nie wpływają na pracę silnika.

Na przykład geometria. Warto uważać przy wyborze rozmiaru. Ja według reacha wybrałbym na swoje 170 cm wzrostu rozmiar S2, ale do testu dostałem S3 i czułem się na nim bardzo naturalnie. W nowych Levo/Kenevo efektywna długość górnej rury jest krótsza, niż się wydaje. Normalnie zwaliłbym to na stromą podsiodłówkę, ale 76 stopni to dość łagodna wartość przy tak dużym skoku – na srogich podjazdach tył wyraźnie przysiada, a przód podnosi, co mocno wpływa na kąty. Mam wrażenie, że kąt główki ramy spada wtedy poniżej 60 stopni, powodując walenie się roweru w zakręt… nawet jeśli zakrętu nie ma. Żeby pokonać strome beskidzkie rąbanki, trzeba bardzo pilnować linii.

Zjazdy

Jeśli zmęczyłeś się już czytaniem, powiem krótko: na zjazdach porównywanie Kenevo SL-a z innymi elektrykami nie ma sensu. Jest on klasą sam dla siebie i moim zdaniem zjeżdża lepiej od większości analogów. I jeśli już, to do nich należałoby go porównywać.

Bo te dodatkowe 3-4 kg nie tylko nie przeszkadzają. One pomagają! Centralnie i nisko położona masa silnika i baterii pomaga ułatwia wklejanie się w zakręty i stabilizuje rower na szybkich przelotach po kamcorach i korzeniach.

Oczywiście równie dużą rolę odgrywa tu geometria i zawieszenie, bo w obu tych kwestiach Specialized odwalił kawał dobrej roboty. Prowadzenie w zakrętach jest bardzo intuicyjne – pochylasz rower i dziękuję bardzo, zakręt zaliczony. Możesz od razu łączyć wzrokiem kolejne punkty na trasie. Nierówności pomiędzy nimi możesz zignorować, bo sprawdzone w modelu Enduro zawieszenie połyka je jak golden retriever po tygodniu diety pudełkowej.

Ale Kenevo SL wymiata nie tylko na trasach enduro. Łatwość i lekkość przerzucania roweru między zakrętami powoduje, że nawet łatwe single w stylu Twistera nie są nudne. Jedynie przy skakaniu trzeba się nieco bardziej wysilić, ale w dalszym ciągu Kenevo SL bliżej tu do zwykłego roweru, niż do ciężkich elektryków.

Ale nie będziesz chciał się na nim wozić, bo na każdej trasie prowokuje on do agresywnej jazdy w trybie pełnego ataku. Wiem, że to zabrzmi jak gruba przesada, ale testując ten rower czułem, że jest on w stanie z każdego zrobić lepszego ridera – wspomaganie i niska masa bardzo ułatwiają zapuszczanie się w wyżyny swoich umiejętności, a łatwa do wyczucia geometria i świetne zawieszenie dbają o to, żeby te eksploracje nie skończyły się na SORze.

Specialized Kenevo SL – werdykt

Kenevo SL w pięknym stylu wypełnia lukę pomiędzy ciężkimi elektrykami a analogami. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że bliżej mu do tej drugiej grupy – na podjazdach wciąż wymaga sporego wysiłku, a na zjazdach dodatkowa masa nie jest kwestią tego, o ile gorzej rower prowadzi się od analoga – bo na Kenevo SL zjeżdżało mi się lepiej, niż na klasycznym rowerze.

Paradoksalnie najgorzej sprawdza się on na wycieczkach w grupie normalnych e-bike’ów. Kenevo SL na szczyt zawsze dociera ostatni i najszybciej kończy się w nim bateria. Z tego powodu przestałem go rozważać jako następcę mojego Levo – do całodziennej górskiej włóczęgi w towarzystwie innych elektryków „ciężki” Levo nadaje się zdecydowanie lepiej.

Natomiast trudno o lepszy rower do katowania tras enduro przy ograniczonym czasie, zwłaszcza jeśli przy okazji chce się podtrzymać kondycję… i nie ma się zbyt wielu kolegów (lub namówiło się wszystkich do zakupu podobnych rowerów – w takim wypadku zapraszam do współpracy jako influencer). Bo oceniając same zjazdy, jest to jeden z najlepszych rowerów, na jakich jeździłem – nie tylko elektrycznych!

Specialized Kenevo SL Comp

Cena: 37 000 zł
Masa: 19,4 kg (rozmiar S3, z pedałami, na mleku)
Dostępne rozmiary: S2, S3, S4, S5
Strona producenta

Alternatywy: A może Levo lub Levo SL?

Specialized ma obecnie trzy serie elektryków:

• Levo – pełnotłusty model z mocnym silnikiem i baterią 700 Wh (skok 160/150 mm, koła mullet) – zobacz test.
• Levo SL – lekki ścieżkowiec na tym samym układzie napędowym, co testowany wyżej Kenevo SL – można powiedzieć, że jest to elektryczna wersja Stumpjumpera (skok 150 mm, koła 29″).
• Kenevo SL – elektryczna wersja modelu Enduro (skok 170 mm, koła 29″).

Jeśli nie szukasz rasowego enduraka, najbliższą alternatywą dla Kenevo SL jest więc Levo SL Comp Carbon. Alternatywą bardzo kuszącą, bo aż o 4 tys. zł tańszą (główne różnice w osprzęcie to brak wyświetlacza MasterMind i tańszy napęd). Ale z drugiej strony przekonałem się, że Kenevo na łatwiejszych trasach i flowtrailach też daje radę, zwłaszcza po przestawieniu geometrii na stromą/wysoką. Więc wybierając między dwoma modelami „super light”, postawiłbym na fantastyczne zawieszenie modelu z większym skokiem.

Zupełnie inaczej wygląda sytuacja, jeśli priorytetem nie jest lekkość i skoczność, a zasięg i wszechstronność. Jak wspomniałem w podsumowaniu, kupując rower na całodzienne górskie tripy w naturalnym terenie, sam ostatecznie wybrałbym „standardowe” Levo, a konkretnie model Levo Comp Carbon. Jest on wprawdzie o 2 tys, zł droższy od Kenevo SL Compa, ale w przeciwieństwie do tańszego modelu aluminiowego, jest już wyposażony w MasterMinda. Różnica w cenie względem Kenevo wynika z innego silnika i akumulatora, bo zamontowane części są niemal identyczne.

Może zainteresuje Cię też:

• Test: Specialized Levo Pro 2022
• Pojeżdżone: Specialized Turbo Kenevo Expert 2020
• Pojeżdżone: Specialized Enduro Expert 2020
• Top 10+ 2024: Lekkie E-bike (SL) do 45000 zł