Polskie media rowerowe – ranking 2018

Jak ważna jest liczba czytelników? Dla internetowych autorów jest wszystkim! ;) Dla samego czytelnika, pewnie nie tak bardzo… Niemniej jednak, prawie wszystkie polskie media rowerowe zebrane w jednym miejscu i uszeregowane liczbowo, mogą stanowić ciekawy przewodnik. Mam nadzieję, że znajdziesz w nim dla siebie coś nowego i wartościowego (ostrzegam: łatwo nie będzie…).

Polskie media rowerowe w internecie

Pro tip: tabelę można sortować po kolumnach (np. alfabetycznie lub według kategorii).

A tak nasz torcik wygląda na wykresie:

Luźne wnioski:

1. W tabeli znalazło się 50 stron internetowych. Jest to niemal kompletny przegląd polskiego rowerowego internetu, a w każdym razie tej jego części, która miesięcznie notuje choć 1-2 tys. odsłon (w sumie sprawdziłem 64 pozycje).
2. Skupiłem się na 3-miesięcznym okresie letnim, kiedy to większość mediów rowerowych działa najbardziej prężnie. Analiza, jak radzą sobie one w zimowym „sezonie ogórkowym” też mogłaby dostarczyć ciekawych wniosków, ale zostawmy to na inną okazję ;)
3. Większość pozycji to blogi, co jest logiczne – dużo łatwiej prowadzić bloga, niż portal czy czasopismo. Cieszy natomiast, że coraz więcej z nich konkuruje z „dużymi mediami”. Oby tylko za liczbami szła jakość.
4. Dowodem znaczenia rowerowej blogosfery jest pierwsze miejsce Rowerowych Porad. Pokazuje ono jednocześnie, jakiego rodzaju treści cieszą się największym zainteresowaniem. Niezbyt głębokie porady dotyczące podstawowych problemów sprzętowych, na pierwszy rzut oka kreują niezbyt korzystny wizerunek rowerzysty-internauty… Ja jednak widzę w tym drugie dno. Takich materiałów nie czyta się dla przyjemności, tylko po to, żeby więcej czasu poświęcić na jazdę, a mniej na zakupowy research i serwis.
5. W kontekście powyższego, rozczarowuje dość słaba pozycja drukowanych czasopism. Oczywiście ich domeną jest papier, czego zestawienie w żaden sposób nie uwzględnia. Tylko jak długo jeszcze pociągną klasyczne media…? Mając do dyspozycji przepastne archiwum mocnych technicznie i merytorycznie materiałów, gazety mogłyby pokonać blogerów ich własną bronią (oryginalnym, ponadczasowym contentem) i zawojować rowerowy internet bez podpierania się typowymi dla portali suchymi komunikatami prasowymi i editami Semenuka.
6. Oczywiście portal portalowi nierówny. Tutaj prym od dawna wiodą NaSzosie.pl, który mocno wybił się na rozgrywanych w analizowanym okresie wyścigach Tour de France i Tour de Pologne, oraz bardziej „ogólnotematyczny” BikeWorld.pl, który liczbę odsłon zawyża dzieleniem artykułów na kilka podstron, czyli techniką rodem z 2003 (serio, nie potrafię sobie przypomnieć drugiej strony WWW, która jeszcze by to robiła). Oba portale bazują na autorskich treściach, a na tym drugim nawet endurowcy znajdą czasem coś dla siebie.
   
7. Rowery.org i Wrower.pl to weterani polskiego internetu. O ile ten pierwszy broni się własnymi treściami poświęconymi ściganiu, to wysoka pozycja Wrower.pl (który ostatnio cokolwiek opublikował jakieś pół roku temu) jest… zagadkowa. Odpowiedzią jest oczywiście bogate, sięgające epoki lodowcowej archiwum materiałów, które wyrobiły sobie wysoką pozycję w Google.
8. Jak te wyniki wyglądają na tle „zachodu”? Największe portale związane z MTB (Pinkbike, BikeRadar) w tym samym okresie zanotowały po ok. 18 mln wizyt. Dużo! Ale już tak popularne (i czytane na całym świecie) strony jak BIKE Magazine, ENDURO czy Dirt to rząd 1-3 mln wizyt. Czyli wcale nie jesteśmy aż tak „daleko za Murzynami”, jak mogłoby się wydawać.
9. Tu oczywiście chciałbym wspomnieć o wysokiej pozycji 1Enduro. Zestawienie to początkowo zrobiłem dla siebie, żeby zorientować się, gdzie moje miejsce w szeregu. Ale drugie miejsce spośród blogów jest zbyt dobre, żeby się nim nie pochwalić ;) (złośliwcom przypominam, że wszystkie dane pochodzą z tego samego, zewnętrznego źródła i łatwo można je zweryfikować)
10. Jeśli próbujesz wyłowić z tego zestawienia wartościowe źródła piszące o enduro, to listę polecam uzupełnić o moje propozycje przygotowane z okazji Share Week.
11. Dlaczego w zestawieniu nie ma stron z Facebooka? Ponieważ te największe są po prostu fanpage’ami stron wymienionych wyżej. A te, które działają wyłącznie na FB, zazwyczaj bazują na bardzo luźnych treściach trudnych do sklasyfikowania jako „medium rowerowe” (częściej pasowałby termin „kurator hejtu” lub „zaklinacz gównoburz”). Wypada tu jednak wspomnieć o twórczości Knurświnów, która cyklem „Na Pełnej” wniosła do rowerowego fejsa powiew świeżości wielkości huraganu Florence.
12. A dlaczego w zestawieniu nie ma kanałów YouTube? Hmm, w sumie dobre pytanie :)

Bonus: polskie kanały rowerowe na YouTube

Początkowo nie chciałem uwzględniać TyRury, ponieważ:

1. Słabo się w niej orientuję.
2. Średni poziom twórczości jest żenująco niski.
3. Statystyki nie są ogólnodostępne.

Jednak ze względu na parę perełek, trudno mi było pominąć tak szybko rosnące medium. Zwłaszcza, że w przeciwieństwie do Facebooka, prowadzenie popularnego kanału wymaga trochę więcej pracy, niż wrzucenie fotki hopy z Kasiny z emocjonalnym i pełnym bluzgów komentarzem…

Jeszcze luźniejsze wnioski YouTubowe

1. Kanałów na liście nie jest dużo – długo się zastanawiałem, w którym miejscu „uciąć” tabelę przy tak umownej metryce. Liczba subskrypcji więcej mówi o wieku kanału, niż o jego bieżącej popularności. A już tym na pewno nie o jakości – jest sporo wartościowych twórców, których śledzi <1000 subskrybentów.
2. YouTube pokazuje, że stunt jednak istnieje – nawet SzajBajk, potężny jak na polskie realia, nie ma startu do gimbusów skaczącej po schodkach (kto kiedyś sam tego nie robił, niech pierwszy rzuci kaskiem – najwyraźniej stunterzy mają ich deficyt). W czasach filmu JIB (gorąco polecam) byłby hit. Dziś… najwyraźniej też. To jest przyszłość, tak trzeba żyć.
3. Odkryciem schowanym gdzieś w cieniu nowej fali streetu (hyhy) jest dla mnie trialowy kanał Piotra Bielaka, który cieszy się dużą popularnością i reprezentuje bardzo przyzwoity poziom.
4. Poza dobrze prowadzonym SzajBajkiem, pozostałe „poważne” polskie kanały to Rowerowe Porady (filmowy odłam numeru 1 z pierwszej tabeli) i Dobrerowery.pl. Ten ostatni to wbrew pozorom nie jest tylko vlog sklepowy. Wprawdzie największą popularnością cieszą się na nim potwornie rozciągnięte filmy z recenzjami rowerów (na rowerach się w nich nie jeździ, więc znienawidzone przeze mnie słowo „recenzja” pasuje tu jak ulał), ale jak pogrzebać głębiej, można też znaleźć ciekawe treści.
5. Halo, Policja? Proszę przyjechać do internetu. Ktoś mi ukradł czas. Odnośnie tego rozciągnięcia, to myślałem, że treści u mnie na blogu są długie. Ale to, co się dzieje na niektórych kanałach, przebija nawet wizytę w polskim urzędzie puszczoną w slow-motion. Standardem są ponad 10-minutowe filmy, w których całą treść dałoby się przekazać w 90 sekund, gdyby tylko autor zastanowił się nad tym, co chce powiedzieć…
6. Podobnie jak w przypadku Facebooka, są jednak wyjątki: np. kanał Dirt It More, który polecałem już przy okazji Share Week. Perełką (niestety jeszcze nieodkrytą) jest też kanał ENDUROFINA – zdecydowanie najlepszy, jeśli chodzi o tematykę enduro. Polecam tego youtubowicza!

Na koniec powtórzę prośbę ze wstępu – jeśli kogoś pominąłem, daj mi proszę znać w komentarzu! Zależy mi na tym, żeby zestawienie było kompletne i obiektywne (pierwsza aktualizacja została już wprowadzona).

PS. Za cenne uwagi przy przygotowywaniu zestawienia dziękuję Markowi Tyńcowi z Xouted.com, który podobny raport opublikował w zeszłym roku.

Zobacz też (luźno) powiązane artykuły:

• Share Week – blogi rowerowe, które czytam
• 6 rowerowych słów, których używasz źle